Rozporządzenie w sprawie standardów
§ 7. Przy wykonywaniu prac geodezyjnych wykorzystuje się materiały zasobu, jeżeli wyniki analizy tych materiałów, przeprowadzone przez kierownika prac geodezyjnych pod względem dokładności, aktualności i kompletności, wskazują na ich przydatność do osiągnięcia celu pracy geodezyjnej i dokładności określonych w § 16 oraz § 20, z uwzględnieniem zasad określonych w § 18.
§ 16. Geodezyjny pomiar sytuacyjny wykonuje się w sposób zapewniający określenie położenia szczegółu terenowe go względem punktów poziomej osnowy geodezyjnej lub pomiarowej, z dokładnością nie mniejszą niż:
1) 0,10 m ̶ w przypadku szczegółów terenowych I grupy;
2) 0,30 m ̶ w przypadku szczegółów terenowych II grupy;
3) 0,50 m ̶ w przypadku szczegółów terenowych III grupy.
§ 20. Geodezyjny pomiar wysokościowy wykonuje się w sposób zapewniający określenie wysokości szczegółu tere nowego względem punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej lub pomiarowej, z dokładnością nie mniejszą niż:
1) 0,02 m – dla przewodów i urządzeń kanalizacyjnych, o których mowa w § 19 ust. 3 pkt 1 i 2;
2) 0,05 m – dla obiektów budowlanych i urządzeń budowlanych oraz pikiet markowanych w terenie;
3) 0,1 m – dla budowli ziemnych, elastycznych lub mierzonych elektromagnetycznie podziemnych obiektów sieci uzbrojenia terenu oraz pikiet niemarkowanych w terenie.
§ 18. 1. Przy wykonywaniu geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych pomija się punkty szczegółu terenowego, których odchylenie od linii prostej konturu tego szczegółu sytuacyjnego, ustalonej przez dwa sąsiednie pomierzone punkty, nie przekracza:
1) w przypadku szczegółów terenowych I grupy – 0,10 m;
2) w przypadku szczegółów terenowych II grupy – 0,30 m;
3) w przypadku szczegółów terenowych III grupy – 0,50 m.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy punkty szczegółów terenowych określają jednocześnie przebieg granicy działki ewidencyjnej.
3. Przy określaniu zasięgu konturów klasyfikacyjnych kontury o powierzchni mniejszej niż 0,10 ha włącza się do konturu przyległego.