Rozporządzenie w sprawie ochrony znaków geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o znakach, rozumie się przez to znaki z trwałego materiału, określające położenie punktów osnów: geodezyjnej poziomej i wysokościowej, grawimetrycznej i magnetycznej.
§ 3. Przepisy rozporządzenia stosuje się także do ochrony urządzeń zabezpieczających, w tym sygnalizujących znaki, oraz do budowli triangulacyjnych.
§ 4. Ochrona znaków polega na:
1) doręczeniu właścicielowi lub innej osobie władającej nieruchomością oraz staroście zawiadomienia o umieszczeniu znaku na nieruchomości, zwanego dalej „zawiadomieniem”;
2) wykonywaniu przeglądu i konserwacji znaków;
3) ustawianiu urządzeń zabezpieczających, w tym sygnalizujących położenie znaków.
§ 10. Przegląd i konserwację znaków przeprowadza się:
1) podczas wykonywania prac geodezyjnych związanych z zakładaniem i modernizacją osnów: geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej;
2) okresowo lub doraźnie – w razie wystąpienia bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa życia lub mienia, a także w związku z uszkodzeniem znaku.
§ 11. Wykonanie prac, o których mowa w § 10, zapewniają:
1) Główny Geodeta Kraju – w zakresie podstawowej osnowy geodezyjnej, grawimetrycznej i magnetycznej;
2) Minister Obrony Narodowej – w zakresie osnów, o których mowa w pkt 1, znajdujących się na gruntach i budynkach pozostających w trwałym zarządzie komórek organizacyjnych Ministerstwa Obrony Narodowej i jednostek organizacyjnych podporządkowanych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz przedsiębiorstw państwowych, dla których jest on organem założycielskim;
3) starosta – w zakresie szczegółowej osnowy geodezyjnej.
§ 12. Nie podlegają ochronie znaki:
1) umieszczone na okres przejściowy, w szczególności w związku z realizowaną inwestycją;
2) stosowane przy zakładaniu osnów pomiarowych.